Jod dla zdrowia?

Pierwsze przekazy na temat stosowania jodu zawartego w algach morskich do leczeniach różnych schorzeń pochodzą ze starożytności. Po odkryciu jodu w XIX wieku, bardzo szybko popularne stało się stosowanie tego pierwiastka. Lista chorób leczonych w tamtym czasie za pomocą jodu była długa poczynając od gruźlicy i kiły na chorobach nowotworowych kończąc. Powszechne w tamtych czasach powiedzenie wśród lekarzy brzmiało „Jeśli nie wiadomo co, jak i gdzie, przepisuję jodek potasu”.

Za prekursora terapii jodem uważa się szwajcarskiego lekarza Jean-Francois Coindet. Zastosował on farmakologicznie pozyskany ekstrakt jodu do leczenia powiększonej tarczycy. Niestety od około 1930 r., uniwersalny lek popadł w zapomnienie, gdy w ramach badań farmakologicznych w 1919r. wynaleziono syntetyczny hormon tarczycy – tyroksynę. Zapanowało w tamtym czasie przekonanie, że odnaleziono zastępstwo dla jodu w leczeniu schorzeń tarczycy. Wprowadzenie do użytku syntetycznych antybiotyków również systematyczne spowodowało wypieranie ogólnie dostępnego i taniego domowego środka jakim jest jod np. pod postacią znanego płynu lugola. Jod pozostał tym sposobem w znacznej części również w XX wieku w cieniu zapomnienia.  Dopiero dzięki badaniom takich lekarzy jak dr Gay Abraham, dr David Brownstein i dr Jorgea Flescha współcześnie pierwiastek ten wraca do łask w leczeniu przede wszystkich chronicznych schorzeń.

Zagrożenia związanie z niedoborem jodu w organizmie.

Okazuje się, że niedobór jodu jest problemem na skalę globalną. Spożycie jodu spadło od lat 70-tych XX wieku o 50procent. Szacuje się, że od lat 70-tych XX wieku wzrosła liczba przypadków raka piersi wynikających ze spadku spożycia jodu z jednego przypadka na 23 kobiety do jednego na siedem – osiem. W latach 1975 – 2005 liczba przypadków raka tarczycy wzrosła o 182 procent. Z innych statystyk wynika, że niedobór jodu w czasie ciąży przyczynia się do mniejszej inteligencji u dzieci. Wg Światowej Organizacji Zdrowia niedobór jodu jest najłatwiejszą do usunięcia przyczyną upośledzeń umysłowych. Warto wiedzieć, że Japończycy ze względu na powszechne w ich kulturze spożycie alg, ryb i owoców morza zawierających jod pod postacią jodku potasu mają najniższy odsetek przedwczesnych porodów i przypadków śmierci łóżeczkowych wśród dzieci oraz mniejszy odsetek zachorowań na nowotwory w porównaniu z innymi krajami. Niedobór jodu u matki planującej ciążę bądź już w niej będącej może pociągać za sobą problemy zdrowotne jeszcze nienarodzonego dziecka. Warto zatem pamiętać, że zapotrzebowanie kobiety na jod wzrasta w czasie ciąży i karmienia piersią, z czego wynika konieczność jego większego spożywania (produkty jodavit dla matek karmiących).

Zalecenia ogólnodostępne dotyczące zapotrzebowania w jod odnoszą się tylko do samej tarczycy, która zużywa około 30 procent jodu z całego organizmu. Dieta przeciętnego człowieka niestety nie jest wystarczająca, żeby dzienne wskazanie na spożycie tego pierwiastka uzupełnić. Przyjmowanie jodu wg zaleceń Niemieckiego Towarzystwa Żywienia i Światowej Organizacji Zdrowia pomaga: uniknąć guzków tarczycy i woli, zapobiegać niedoczynności tarczycy, a nawet kretynizmowi. Wg pomiarów prowadzonych przez agencje rządowe w różnych krajach wskaźnik niedoboru jodu z roku na rok jest coraz wyższy.  Za spadek ilości jodu w naszym organizmie wiele badaczy upatruje zaprzestanie dodawania do pieczywa jodku potasu od lat 70-tych XX wieku. Niedobór jodu może wynikać również z obecności bromu w organizmie, który w swojej konsekwencji „wyprowadza” z organizmu jod. Działanie związków bromu zawartych w pieczywie, pestycydach, makaronach, niektórych alkoholach, kosmetykach, lekach i w środkach zmniejszających palność, może zdecydowanie źle wpływać na ilość jodu w organizmie. Fluor jest również pierwiastkiem, który dostarczamy do naszego organizmu w wodzie, lekach go zawierających lub za pośrednictwem past do zębów, ma niekorzystne działanie na jod znajdujący się w naszym organizmie.     

Zgodnie z badaniami lekarza Jochena Armbrustera, 90% przebadanych przez niego osób, wykazało niedobory jodu. Wśród 1,5 tysiąca pacjentów pozostających w leczeniu doktora, ze stwierdzoną chorobą Hashimoto, u WSZYSTKICH występował: niedobór jodu (często bardzo ciężki), niedobór witaminy D3 oraz nietolerancja glutenu.  

Według niemieckich lekarzy (za: dr Kauffmann, 2019) dostarczenie odpowiednich dawek jodu do wszystkich komórek może pozytywnie oddziaływać w przypadku takich schorzeń jak: niedoczynność tarczycy, choroby nowotworowe, zespół chronicznego zmęczenia, choroba Hashimoto, niedoczynność nadnerczy, torbiele jajników, bezpłodność, bóle głowy, miażdżyca, schorzenia układu pokarmowego, mastopatia, choroby macicy, poronienia, nadciśnienie, problemy z koncentracją, ADHD, autyzm i wiele innych.

Autor: mgr Daria Witosińska

Publikacja objęta jest prawem autorskim. Wszelkie prawa zastrzeżone. 

Bibliografia:

Dr Sascha Kauffmann, Dr Kyra Kauffmann „Jod – nowo odkryte zastosowanie w terapiach chorób cywilizacyjnych”, Białystok 2019.

Dr David Brownstein „Jod – dlaczego go potrzebujesz i dlaczego nie możesz bez niego żyć?” wersja PDF Google.

Lyenne Farrow „Jod leczy”, Lutymia 2017.

Michał Wolski i Joanna Woźniak w ABC jodu dzielą się swoimi doświadczeniami ze stosowania jodu na kanale YouTube Andy Choinski.